تابه‌حال برایتان پیش آمده است که با خواندن میان تیترهای این صفحه، لبخندی بر لب تان بنشیند؟ ضربان قلبتان بالا برود؟ حال دل تان دگرگون شود؟ احساس غرور همه وجودتان را پر کند؟ آن‌قدر که دستتان را رو به آسمان بلند کنید و یا پیشانی تان را به سجده شکری میهمان؟ حتماً برایتان اتفاق افتاده است! آن‌هم نه یک‌بار، بلکه بارها و بارها. این بسته اردیبهشتی هم، پیشکش نگاه امیدوار و ایرانی تان.
گروه خبر خوب: بیایید تاریخچه خبر خوب مان را مرور کنیم. با علم به این‌که چه روزهایی بر ملت شریف ایران گذشت. تابه‌حال برایتان پیش آمده است که با خواندن میان تیترهای این صفحه، لبخندی بر لب تان بنشیند؟ ضربان قلبتان بالا برود؟ مو به تنتان راست شود؟ حال دلتان دگرگون شود؟ احساس غرور همه وجودتان را پر کند؟ آن‌قدر که دست تان را رو به آسمان بلند کنید و یا پیشانی تان را به سجده شکری میهمان؟ حتماً برایتان اتفاق افتاده است! آن‌هم نه یک‌بار، بلکه بارها و بارها. تعجبی هم ندارد، هنر نزد ایرانیان است و بس! این هم هنر ایرانی است که از قلب سختی‌ها و نافرجامی ها جوانه امید برویاند و چشمش همیشه روشن به آینده باشد. این بسته اردیبهشتی هم پیشکش نگاه امیدوار و ایرانیتان.
* هیئتی ها دست به زانو گذاشتند و یا علی گفتند پای ثابت هیئت‌ها بود. کاری از او برمی‌آمد، آب دستش بود زمین می‌گذاشت و خودش را می‌رساند. کافی بود اسمش نوکری باشد، دریغ نمی‌کرد. از زدن سیاهی و جارو و گردگیری گرفته تا دم کردن چای، شستن استکان‌ها و پر کردن قندان‌ها. همه این‌ها یک طرف، دست به جیب هم بود. لب تر می‌کردند، می‌پرسید:« چقدر؟» محال بود داشته باشد و کم‌لطفی کند. همه جور خدمت از جفت کردن کفش‌ها در هیئت تا گریه کردن و بر سر و سینه زدن ارثیه خانوادگی‌اش بود. با همه وجود باور داشت برای او همه خیرات و برکات جز از در خانه اهل‌بیت(ع) از جای دیگری نمی‌رسد و هر چه دارد فدای امام حسین(ع) است. دست روزگار چه شد و چه کرد خدا می‌داند! کارخانه‌اش ورشکست شد. بدهی بالا آورد و از شما چه پنهان روانه ندامتگاه شد، اما مگر می‌شود در خانه اهل‌بیت(ع) باشی و تنهایت بگذارند؟! هیئتی ها دست به زانو گذاشتند و یا علی گفتند. کارخانه ورشکسته باید احیا می‌شد. میان جمع باصفایشان حرف از بدهی و زندان رفتن رفیق معنا نداشت. جمعی از اعضای هیأت زنجیرزنان محله حکم‌آباد تبریز زمانی که دیدند همسایه کارخانه‌دار محب اهل بیت شان ورشکست شده است، به کمک او رفتند و با پرداخت بدهی‌هایش او را از زندان آزاد کردند و کارخانه را سرپا کردند. داوود قدیم؛ مسئول هیأت می‌گوید:« هیأت باید به حرف ولی خود گوش دهد.۱۱ سال است رهبری روی تولید تأکید دارند. به سهم خود در این عرصه وارد شدیم و این کارخانه را احیا کردیم. این کارخانه امروز صادرکننده نمونه در عرصه فولاد است و به 5 کشور همسایه علاوه بر بازار داخل، صادرات دارد. آنها برای جذب نیرو در هیأت فراخوان می‌دهند و درحال حاضر ۱۰۰ تا ۱۲۰ نیرو دارند.
