رضا پهلوی در جدیدترین تقلای رسانه‌ای خود برای خودنمایی، پا در مسیری گذاشت که با اندیشه مردم ایران، گسست دارد؛ آن هم تنها چند روز پس از روز قدس و راهپیمایی مردم ایران در محکومیت رژیم صهیونیستی.
فارس پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- صبح نو نوشت: اوضاع داخلی سرزمین اشغالی در ماه‌های اخیر به نحوی دراماتیک پیش رفته است. برخی شب‌ها بیش از 500 هزار تن در سراسر سرزمین‌های اشغالی اقدام به اعتراض در خیابان‌ها کرده‌اند و از سوی دیگر اعتراض‌ها از سطح خیابان‌ها فراتر آمده و به بدنه دستگاههای دولتی کشیده شده و از کابینه به دیوان عالی، ارتش، موساد، بانک‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها رسیده است. امروز چنان دوقطبی لاینحلی در رژیم اسرائیل ایجاد شده که سیاست‌مداران آن نسبت به وقوع جنگ داخلی در این کشور هشدار داده و حتی فروپاشی آن را پیش‌بینی کرده‌اند. در چنین شرایطی که نتانیاهو حتی حمایت آمریکا و اروپا را به دلیل اقدامات افراطی و توأم با خشونت‌اش از دست داده است، رضا پهلوی این اقدام را انجام داد. به نظر می‌رسد بعد از ائتلاف هشت نفره که هر روز آب می‌رود و تبدیل به ائتلاف چهار نفره شده است، او می‌خواهد وجهه سیاسی و اجتماعی خود را در میان جریان برانداز ترمیم کند، هویت خود را فراتر و جدای از دیگر رهبران ائتلاف نشان دهد و تفاوت خود را با دیگر اپوزیسیون‌های مدعی جمهوری اسلامی نشان دهد. اما این‌بار هم او راه را اشتباه رفت. او در جدیدترین تقلای رسانه‌ای خود برای خودنمایی، پا در مسیری گذاشت که با اندیشه مردم ایران، گسست دارد؛ آن هم تنها چند روز پس از روز قدس و راهپیمایی مردم ایران در محکومیت رژیم صهیونیستی. پهلوی در حالی بساط رهبری خود را در تل‌آویو پهن و هدف خود را از این سفر «ابلاغ پیام دوستی ملت ایران» اعلام می‌کند که مدتی قبل، با صرف هزینه بسیار در ماجرای کمپین «وکالت می‌دهم» توانست تنها امضای مجازی ۳۰۰ هزار نفر را جمع کند. اما استقبال از رضا پهلوی توسط وزیر اطلاعات رژیم صهیونیستی، گواه این حقیقت است که این رژیم پشت‌پرده هدایت اپوزیسیون خارج‌نشین علیه جمهوری اسلامی است. سفر رضا پهلوی به تل‌آویو بیش از آنکه برای او اعتبارآفرین باشد، یک تنفس و فرصت خودنمایی برای نتانیاهو در میان هیاهوهای داخلی خود بود تا بتواند چند روزی افکار عمومی را از تحولات و آشوب‌های داخلی به سمت دیگری هدایت کند. سفر به تل‌آویو در میانه آشتی‌کنان خلیج فارس و بحران‌های رژیم اسرائیل هم مانند سیرک جرج‌تاون، شکست دیگری در کارنامه سیاسی رهبر تازه‌کار اپوزیسیون است. نشستی که پراکندگی‌های فکری و سیاسی رهبران هشت نفره اپوزیسیون از همان ابتدای کار، مانع از اتحاد و دستیابی به گفتمان واحد در میان آنها شد تا جایی که حتی بر سر یک پرچم واحد و تمامیت ارضی ایران نیز به نقطه اشتراکی نرسیدند. حالا علاوه بر عرض‌اندام تجزیه‌طلبان در ناجنبش موسوم به «مهسا» یا «زن، زندگی، آزادی» و به دست گرفتن تابلوی آن توسط منافقین، در کنار اقدامات خشونت ناپرهیز در رویارویی با جمهوری اسلامی مانند پیچیدن نسخه تحریم، جنگ برای ایران، تشویق معترضان به رفتارهای خشن و مبارزه مسلحانه؛ و امروز نیز سفر رضا پهلوی به سرزمین اشغالی و اعتبار گرفتن از رژیمی اشغال‌گر که حتی پدرش هم آن را به رسمیت نشناخت، ماهیت مرتجع، غیر دموکراتیک انقلاب کاریکاتوری براندازان را بیش از پیش نمایان ساخته است. پایان پیام/غ
